تلسکوپ بزرگ بهتر است یا کوچک؟

این حقیقت دارد که تلسکوپ بزرگتر جزئیات بیشتر و اجرام کم نورتر رابهتر نشان می‌دهند بسیاری را به این باور می‌کشانند، که تلسکوپ‌های کوچکارزش خریدن ندارند. اما حتی یک تلسکوپ شکستی 60 میلیمتری می‌تواند با نشاندادن اجرام زیادی شما را سال‌ها سرگرم و مجذوب کند. بسیاری از علاقمندانبه ستاره شناسی؛ همین تلسکوپ‌های کوچک را برای همیشه نگه می‌دارند. اگر چهداشتن یک تلسکوپ بزرگ در تخیل همه ما خانه کرده و آدم را هیجان زدهمی‌کند، اما داشتن تلسکوپ‌های بزرگ دردسر هم دارد. برای حمل به حیاط، پشتبام، یا اتوموبیل یا هنگام نصب این تلسکوپ‌ها، دردسرشان آشکار می‌شود. بهترین تلسکوپ بزرگترین تلسکوپ نیست.

بهترین تلسکوپ، تلسکوپی است که همیشه بتوانید از آن استفاده کنید. حملو استفاده آسان، معیارهای اصلی برای استفاده از تلسکوپی است که می‌خواهیداز آن با لذت رصد کنید.

 irsky.ir و persianstar.com

همه چیز در مورد تلسکوپ 

با خواندن این مطلب تقریبا تمام مطالب اینترنت که در مورد تلسکوپ است را مطالعه می کنید. پس نظر خود ( انتقاد یا پیشنهاد یا .....) را در نظرات بنویسید.

تلسکوپ چیست؟!

تلسکوپ (Telescope) یا دوربین نجومی وسیله ایست اساسی جهت رؤیت آسمان شب و مشاهده حرکات و ساختار اجرام آسمانی موجود در آن. این وسیله علاوه بر اینکه اجرام آسمانی را بزرگتر نشان میدهد، تصاویر آنها را روشنتر و واضح تر نموده و جزئیات روی سطح برخی از آنها را هم نشان میدهد. از لحاظ ساختار، تلسکوپ یک وسیله اپتیکی ـ مکانیکی بشمار می آید که کارش ارائه یک تصویر دقیق، روشن و واضح از اجرام آسمانی است.

تلسکوپ ها را به دو دسته کلی تقسیم می کنند: یکی شکستی یا انکساری و دیگری بازتابی یا انعکاسی

 مشخصه اصلی هر تلسکوپ، اندازه قطر عدسی شیئی یا آینه اصلی آن می باشد. به همین دلیل مهمترین و ارزشمندترین قطعه در یک تلسکوپ عدسی شیئی یا آینه اصلی آن می باشد. هر تلسکوپ دارای سه توان مختلف می باشد:

    توان تفکیک

   توان جمع آوری نور

   توان بزرگنمائی

دو توان اول در هر تلسکوپی ثابت و تابع قطر عدسی یا آینه آن می باشد ولی توان سوم معمولاً متغیر و تابع فاصله کانونی عدسی شیئی یا آینه اصلی و فاصله کانونی عدسی چشمی می باشد.

پیشینه

اغلبگالیله را نخستین کسی می‌‌دانند که از تلسکوپ برای مشاهدات نجومی بهرهگرفت. تا آن زمان شناخت بشر از آسمان محدود به قوه بینایی بود و ابزاریبرای مشاهده آسمان وجود نداشت. اخترشناسانی چون گالیله و کپلر به کمکتلسکوپ دامنه آگاهی بشر از هستی را وسعت بخشیدند. این منجمان با بهره گیریاز تلسکوپ، بر باورهای باطل بشر درباره مرکزیت زمین در کاینات، خط بطلانکشیدند.تلسکوپ در سده 18 برای ستاره‌‎شناسان به ابزاری غیر قابلچشمپوشی بدل شده بود. با پیشرفت فن تراش عدسی‌ها و دانش اپتیک، تلسکوپهایبزرگتر و بهتر در رصد خانه‌ها نصب شد. حال آدمی سیارات و ستارگانی رامی‌‌دید که پیش از اختراع تلسکوپ از وجود آنها بی خبر بود. او به یاریتلسکوپ پی برد جهان بزرگتر از پندارهایش است.با افزایش بزرگنمایی ووضوح تصاویر تلسکوپها، دامنه شناخت بشر از دنیای پیرامونش، بزرگ و بزرگترشد. با این حال در آغاز سده بیستم، اغلب ستاره شناسان اعتقاد داشتند که،جهان فقط از یک کهکشان تشکیل شده است که همان راه شیری است که منظومهخورشیدی از اجزای آن است.در سال 1924 ادوین هابل، ستاره شناس امریکاییبا استفاده از تلسکوپ 100 اینچی خود کهکشانهای بسیاری، خارج از کهکشان راهشیری، رصد کرد. وی مشاهده کرد که کهشکانها در حال دور شدن از یکدیگرهستند. پس جهان در حال گسترش است. کشف وی بار دیگر مرزهای شناخت هستی رافروریخت و در پی آن نظریه انفجار بزرگ مطرح شد که تاکنون بهترین پاسخ بهدورشدن کهکشانهاست.اخترشناسان برای مشاهده بهتر آسمان، تلسکوپها را درکوهستانها و نواحی عاری از گرد و غبار و نور شهرها، نصب می‌کنند با اینوجود برای رصد آسمان، در بند شرایط جوی هستند.

نجوم آماتوری راهگشایی برای استفاده از تلسکوپ

شاید همین نکته راز اقبال بسیار گسترده مردم عادى به نجوم باشد، هر چند که فیزیک آماتورى و شیمى آماتورى نداریم، امانجوم آماتورىاز طرفداران بسیارى برخوردار است. راز این علاقه نیز در یکى از مهمترین اختراعات بشر نهفته است: تلسکوپ. پیش از اختراع تلسکوپ جهان بسیار کوچک بود و بهزمین،خورشید، پنج سیاره و تعدادى ستاره محدود مى‌شد. اما پس از اختراع تلسکوپ گستره وسیعترى از جهان در مقابل دیدگان ما قرار گرفت. فهمیدیم کهکهکشان مامجموعه‌اى ازستارگاناست که قطر آن به چند هزارسال نورىمى‌رسد. گذشته از کهکشان ما ، میلیونهاکهکشاندر عالم وجود دارد که هر کدام تعداد بى‌شمارى ستاره دارند.