اموزش ساخت تلسکوپ.

آموزش ساخت تلسکوپ (دوربین نجومی)

(البته من این مطالبو از وبلاگ ایشون کپی کردم)

با جرات میگم: این مطلب کامل ترین و عملی ترین آموزش ساخت تلسکوپ(دوربین نجومی) است که در اینترنت پیدا می کنید.

علیرضا سنایی sanaee1991@gmail.com 

اول اینکه. رصد آسمان و اجرام آسمانی با تلسکوپی که خودتون ساخته باشید صفای خاصی داره و خاطره فراموش نشدنی در ذهنتون درست میکنه. 

دوم اینکه : نظر یادت نره 

سوم اینکه:  امروز می خواهم آموزش ساخت تلسکوپی را به شما بگم که خودم باهاش 3 تا از قمر های مشتری و کهکشان آندرومدا رو دیدم(قمر ها رو مثل یه ستاره کم نور و کهکشان رو مثل یه ابر سفید خیلی کوچیک).به این خاطر هم آموزش می دهم که خودم جونم به لبم رسید و یک مطلب درست داخل اینترنت پیدا نکردم که کامل و عملی آموزش داده باشد. بزرگنمایی این تلسکوپ 10 برابره ولی بزرگنمایی ملاک نیست توان جمع آوری نور مهم‌تره. به شما توصیه ( تاکید) می کنم پست های " همه چیز در مورد تلسکوپ " و " راهنمای خرید تلسکوپ "  از داخل همین وبلاگ بخونید چون تمام فرمول ها و نحوه کارکرد تلسکوپ و ... را از چند تا سایت گلچین کردم و یکجا آوردم.

فقط 10 برابر؛ این که خیلی کمه !!!. درسته دلیلش اینه که عدسی هایی بهتر از این هایی که من استفاده کردم داخل بازار نیست و اگر هم باشد خیلی گرونه(من که پیدا نکردم). اگر شما هم پیدا کردید به این نکته خیلی خیلی مهم توجه داشته باشید  که به ازای هر دو و نیم (2.5) سانتی متر از قطر عدسی شیئی حدود 10 برابر بزرگنمایی جواب میده. یعنی اینکه عدسی شیئی که از عینک سازی ها تهیه می کنید 65 میلیمتر قطر دارد و اگر تلسکوپی با این عدسی بسازیم که بزرگنماییش بیشتر از 25 برابر باشد تصویر واضح نیست و مات و کدر می بینید.این با تلسکوپ هایی که کارخانه می سازه فرق می کنه چون دست سازه .(من این را یه جایی خوندم خودمم به این نتیجه رسیدم. باور کنید من حدود 10 تا عدسی جورواجور دارم که هیچ کدام به این خوبی کار نمی کند) بازم میگم بیشتر از 25 برابر اصلا به درد نمیخورد و هیچی نمی بینید .

می ارزه یا نه ؟

اول رصد با تلسکوپی که به دست خود آدم ساخته بشه لذت خاصی داره. 

دوم معلومه که می ارزه، چون حدود 10 هزار تومان (سال88) باید خرج کنید که این پول نسبت به قیمت تلسکوپ خیلی خیلی کمتره. البته شاید بگید که مثل یک دوربین دوچشمیه،درسته، دقیقا . . . .

یه کم در مورد کارکرد تلسکوپ:

تلسکوپ شکستی (گالیله ای) ـ همینی که آموزش دادم ـ یک عدسی شیئی دارد و یک عدسی چشمی که با تقسیم فاصله کانونی عدسی شیئی بر چشمی، بزرگنمایی بدست می آید. کانون عدسی شیئی بر چشمی منطبق  و این دو عدسی هم محور هستند. (دقیقا عکس روبرو) توان تفکیک، یعنی اینکه تلسکوپ جزئیات جرم مورد رصد را چقدر تفکیک می کند و توان جمع آوری نور با مجذور قطر عدسی شیئی متناسب است.. برای درک بهتر و فرمول ها و اصطلاحات حتما  "راهنمای خرید تلسکوپ" و " همه چیز در مورد تلسکوپ" را بخونید .

 

 پس الان ما باید دو تا عدسی را دقیقا هم محور کنیم طوری که دقیقا کانون ها روی هم قرار گیرد ، به همین راحتی....

دقت کنید که یک تلسکوپ خوب تلسکوپی است که با عدسی های مرغوب و بدون هر گونه خراش یا ساییدگی ساخته شود.

 به عکس با دقت نگاه کنید (حد اقل 5 دقیقه )

 

 حالا بریم سر اصل مطلب

اول وسایل مورد نیاز که باید از مغازه ابزار فروشی(لوازم ساختمانی) و عینک سازی و لوازم التحریر و...  تهیه کنید:

1 - عدسی شیئی با شماره +1 (این یعنی فاصله کانونی 1 متر باشد. قطر عدسی باید 65 میلیمتر باشد.) 

2- عدسی چشمی (کوچترین ذره بینی که مغازه ها دارند قطرش باید 4 سانتی متر باشد و فاصله کانونی 10 سانتی متر. باید کمی دنبال این داخل چند تا مغازه بگردید. به عکس نگاه کنید متوجه می شوید که چی باید بخرید. البته اگر عدسی کوچکتر با فاصله کانونی کمتر پیدا کردید بزرگنمایی بیشتر می شود و نور متمرکزتری به چشم می رسد که خیلی بهتر است.)

3- لوله پولیکا به طول 140 سانتی متر و قطر 63 یا 65 میلیمتر. بسیار مهم: مطمئن شوید که لوله صاف است و خمیدگی در طول آن وجود ندارد.(به اندازه قطر عدسی شیئی. 1تا2 میلیمتر کمتر )

4- تبدیلی که داخل لوله ای که خریدید قرار بگیرد. (به عکس نگاه کنید)

5- زانویی که روی  لوله ای که خریدید قرار بگیرد. (به عکس نگاه کنید)

6- لوله پولیکا به قطر 4 سانتی متر و طول 8 سانتی متر (لوله ای که داخل طرف کوچکتر تبدیل قرار بگیرد.)

7- مقوای سیاه کدر با  طول 60 سانتی متر و عرض حداقل 30 سانتی متر (عرض خیلی مهم نیست)

8- چسب نواری و چسب برق و چسب قطره ای و....

 

 

 توجه: من بر اساس این عدسی هایی که گفتم بخرید کار کردم و شما اگر عدسی بهتری تهیه کردید با توجه به نکته بسیار بسیار مهمی که اول کار گفتم(هر 2.5 سانتی متر قطر شیئی حدود 10 برابر بزرگنمایی) فاصله ها و اندازه ها و .... را خودتون تنظیم کنید ولی نحوه کار یکی است.

 

آغاز کار :

اول به یک عینک سازی مراجعه کنید و یک عدسی سالم (برش نخورده) با شماره +1 (مثبت یک) بخرید.  یعنی فاصله کانونی عدسی 100 سانتی متر. اگر عدسی با فاصله کمتر خواستید باید شماره را عوض کنید مثلا عدسی شماره +3 فاصله کانونی 30 سانتی متر دارد. برای بدست آوردن فاصله کانونی باید عدسی را جلو یک منبع نور با فاصله ی خیلی زیاد یعنی در بی نهایت برای عدسی (خورشید بهترین منبع نور) قرار دهید بعد عدسی را باید بالا و پایین کنید تا تصویری که طرف دیگر عدسی تشکیل می شود واضح و دقیقا شبیه منبع نور شود حال فاصله عدسی تا تصویر منبع نور می شود فاصله کانونی.

از لوازم التحریر ذره بینی که داخل عکس می بینید را تهیه کنید و عدسی آن را بیرون بیاورید.

زانویی که تهیه کردید یک طرف ضخامت بیشتری دارد که لوله اصلی تلسکوپ داخل آن باید قرار بگیرد. از همین طرف حدود 2 سانتی متر قبل از خمیدگی زانو را با اره آهنبر ببرید طوری که قطعه بریده شده به راحتی روی لوله پولیکای اصلی تلسکوپ حرکت کند.

با چسب عدسی شیئی را به طرف صاف زانوی بریده شده بچسبانید. دقت کنید که دقیقا عدسی وسط قرار گیرد.

با چسب عدسی چشمیی که از ذره بین جدا کرده اید را به لوله ی پولیکای 8 سانتی متری بچسبانید. دقت کنید که دو طرف لوله باید صاف باشد . اگر عدسی کج به لوله بچسبد با عدسی شیئی هم محور نشده و کانون ها روی هم قرار نمی گیرد. این لوله را داخل تبدیل قرار دهید به طوری که عدسی چشمی به داخل تبدیل برود.(به اولین عکس نگاه کنید)

احتمالا لوله کوچک داخل تبدیل کمی تکان می خورد. با چسب برق یک دور، دور لوله بپیچید تا لوله داخل تبدیل محکم شود.

60 سانتی متر از لوله پولیکای 140 سانتی متری را ببرید. توجه : در هنگام خرید لوله دقت کنید که لوله نرم تر را بخرید چون دو نوع لوله با همان قطر و جود دارد که  یکی محکم بوده و سنگین است و نمی توان در آن شیار ایجاد کرد. (بسیار مهم: دقت کنید که صاف بریده شود. اگر صاف نبرید هم محور کردن عدسی ها سخت می شود.) لوله  60 سانتی متری را از بالا به پایین به خط راست ببرید (یک شیار در آن ایجاد کنید). این کار برای این است که لوله ی 60 سانتی متری روی لوله ی اول سوار شود و بتوان آن را به جلو و عقب حرکت داد.حالا لوله سالم را داخل لوله 60 سانتی متری (که شیار دارد و می توان آن را کمی باز کرد) قرار دهید. وقتی دو لوله کاملا روی هم قرار گرفتند مقوای مشکی را دور آن ها بپیچید و وحکم چسب بزنید. حالا شما لوله ای دارید که می توان طول آن را تنظیم کرد. باید به سختی روی هم حرکت کنند چون بعد از تنظیم کردن دیگر نباید حرکت کند.(بدنه اصلی تلسکوپ به تصویر نگاه کنید البته تصویر بدون مقوا است و همان طور که می بینید شیار باز است که باعث ورود نور شده و تصویر را کمی مات می کند. پس حتما باید روی شیار ایجاد شده را بگیرید)

اندازه لوله اصلی تلسکوپ را تغییر دهید تا 110 سانتی متر شود بعد تبدیل را داخل لوله اصلی تلسکوپ قرار دهید از طرفی که مقوا پیچیده اید و عدسی شیئی را هم که در طرف دیگر لوله قرار دهید.

اگر با کاغذ یک لوله بسازید و جلو عدسی شیئی قرار دهید تا فقط نور مستقیم وارد تلسکوپ شود تصویر بهتری را خواهید دید.

 

 تلسکوپ شما آماده استفاده می باشد. دیدید که بسیار راحت بود و فقط دقت و حوصله لازم داشت.

اگر تلسکوپ ساختید لطفا من را بی خبر نگذارید و حتما حتما میل بزنید .

sanaee1991@gmail.com

امیدوارم الان شب باشه . اگر شب است داخل حیاط بروید و به آسمان نگاه کنید. اگر مشتری در آسمان است به مشتری نگاه کنید و لوله ی اصلی تلسکوپ را آن قدر جلو عقب ببرید تا بالاخره دو قمر آن را مانند ستاره کم نور با فاصله خیلی کم در کنار آن ببینید که همان قمر های مشتری است که گالیله اولین بار آنها را دید.یا به ماه نگاه کنید و جزئیات بسیار بیشتری با وضوح کامل در آن ببینید و یا به خوشه ی پروین نگاه کنید و در آن 11 ستاره پر نور و ده ها ستاره ی کم نور دیگر را ببینید یا به یک دو تایی نگاه کنید و به وضوح آن ها را جدا از هم ببینید. تنظیم کردن تلسکوپ کار سخت و وقت گیری است که چند ساعت از وقت شما را می گیرد. توجه کنید که باید چشم شما از عدسی چشمی فاصله زیادی داشته باشد (8 تا 20 سانتی متر) پس با دور و نزدیک کردن کل تلسکوپ از چشمتان می توانید تصویر واضح تری ببینید.

یک مشکل: پایه تلسکوپ ، که اگر نسازید رصد کردن کمی سخت می شه.از یک تکیه گاه استفاده کنید یا خودتون ابتکار به خرج بدید و یکی بسازید.اگرم درست نکردید بهترین راه اینه که روی زمین بخوابید و از پا هاتون به عنوان پایه استفاده کنید

  الان باید داخل نظرات، نظر خودتونو در مورد این وبلاگ بنویسید(انتقادی ، پیشنهادی ، هر چیزی...) و  هر نوع مشکلی یا سوالی داشتید میل بزنید .

با آرزوی موفقیت در تمام مراحل زندگیتان.

علیرضا سنایی sanaee1991@gmail.com

همه چیز در مورد تلسکوپ

با خواندن این مطلب تقریبا تمام مطالب اینترنت که در مورد تلسکوپ است را مطالعه می کنید. پس نظر خود ( انتقاد یا پیشنهاد یا .....) را در نظرات بنویسید.

 

تلسکوپ چیست؟!

 

تلسکوپ (Telescope) یا دوربین نجومی وسیله ایست اساسی جهت رؤیت آسمان شب و مشاهده حرکات و ساختار اجرام آسمانی موجود در آن. این وسیله علاوه بر اینکه اجرام آسمانی را بزرگتر نشان میدهد، تصاویر آنها را روشنتر و واضح تر نموده و جزئیات روی سطح برخی از آنها را هم نشان میدهد. از لحاظ ساختار، تلسکوپ یک وسیله اپتیکی ـ مکانیکی بشمار می آید که کارش ارائه یک تصویر دقیق، روشن و واضح از اجرام آسمانی است.

 

تلسکوپ ها را به دو دسته کلی تقسیم می کنند: یکی شکستی یا انکساری و دیگری بازتابی یا انعکاسی

 مشخصه اصلی هر تلسکوپ، اندازه قطر عدسی شیئی یا آینه اصلی آن می باشد. به همین دلیل مهمترین و ارزشمندترین قطعه در یک تلسکوپ عدسی شیئی یا آینه اصلی آن می باشد. هر تلسکوپ دارای سه توان مختلف می باشد:

   توان تفکیک

   توان جمع آوری نور

   توان بزرگنمائی

دو توان اول در هر تلسکوپی ثابت و تابع قطر عدسی یا آینه آن می باشد ولی توان سوم معمولاً متغیر و تابع فاصله کانونی عدسی شیئی یا آینه اصلی و فاصله کانونی عدسی چشمی می باشد.

 

پیشینه

اغلب گالیله را نخستین کسی می‌‌دانند که از تلسکوپ برای مشاهدات نجومی بهره گرفت. تا آن زمان شناخت بشر از آسمان محدود به قوه بینایی بود و ابزاری برای مشاهده آسمان وجود نداشت. اخترشناسانی چون گالیله و کپلر به کمک تلسکوپ دامنه آگاهی بشر از هستی را وسعت بخشیدند. این منجمان با بهره گیری از تلسکوپ، بر باورهای باطل بشر درباره مرکزیت زمین در کاینات، خط بطلان کشیدند.تلسکوپ در سده 18 برای ستاره‌‎شناسان به ابزاری غیر قابل چشمپوشی بدل شده بود. با پیشرفت فن تراش عدسی‌ها و دانش اپتیک، تلسکوپهای بزرگتر و بهتر در رصد خانه‌ها نصب شد. حال آدمی سیارات و ستارگانی را می‌‌دید که پیش از اختراع تلسکوپ از وجود آنها بی خبر بود. او به یاری تلسکوپ پی برد جهان بزرگتر از پندارهایش است.با افزایش بزرگنمایی و وضوح تصاویر تلسکوپها، دامنه شناخت بشر از دنیای پیرامونش، بزرگ و بزرگتر شد. با این حال در آغاز سده بیستم، اغلب ستاره شناسان اعتقاد داشتند که، جهان فقط از یک کهکشان تشکیل شده است که همان راه شیری است که منظومه خورشیدی از اجزای آن است.در سال 1924 ادوین هابل، ستاره شناس امریکایی با استفاده از تلسکوپ 100 اینچی خود کهکشانهای بسیاری، خارج از کهکشان راه شیری، رصد کرد. وی مشاهده کرد که کهشکانها در حال دور شدن از یکدیگر هستند. پس جهان در حال گسترش است. کشف وی بار دیگر مرزهای شناخت هستی را فروریخت و در پی آن نظریه انفجار بزرگ مطرح شد که تاکنون بهترین پاسخ به دورشدن کهکشانهاست.اخترشناسان برای مشاهده بهتر آسمان، تلسکوپها را در کوهستانها و نواحی عاری از گرد و غبار و نور شهرها، نصب می‌کنند با این وجود برای رصد آسمان، در بند شرایط جوی هستند.

 

نجوم آماتوری راهگشایی برای استفاده از تلسکوپ

 

شاید همین نکته راز اقبال بسیار گسترده مردم عادى به نجوم باشد، هر چند که فیزیک آماتورى و شیمى آماتورى نداریم، اما نجوم آماتورى از طرفداران بسیارى برخوردار است. راز این علاقه نیز در یکى از مهمترین اختراعات بشر نهفته است: تلسکوپ. پیش از اختراع تلسکوپ جهان بسیار کوچک بود و به زمین ، خورشید ، پنج سیاره و تعدادى ستاره محدود مى‌شد. اما پس از اختراع تلسکوپ گستره وسیعترى از جهان در مقابل دیدگان ما قرار گرفت. فهمیدیم که کهکشان ما مجموعه‌اى از ستارگان است که قطر آن به چند هزار سال نورى مى‌رسد. گذشته از کهکشان ما ، میلیونها کهکشان در عالم وجود دارد که هر کدام تعداد بى‌شمارى ستاره دارند.
انواع تلسکوپ

تلسکوپ گالیله‌ای ( شکستی )

بزرگنمایی در این تلسکوپ‌ها بر اساس یک عدسی که در جلوی دهنه تلسکوپ قرار دارد انجام می‌گیرید و روش استفاده شده در آنها مانند دوربین‌های دوچشمی معمولی است. هزینه این تلسکوپ‌ها در سطوح حرفه‌ای عموما بسیار بیشتر از مدل‌های دیگر است، و کلفیت بهتری را نیز ارایه می‌کنند.

تلسکوپ نیوتنی ( بازتابی )

بزرگنمایی در این تلسکوپ‌ها بر اساس یک آینه مقعر انجام می‌شود که روی آن پوششی از آلومینیوم دارد. پوشش آلومینیومی باعث می‌شود که اکسیده شدن آن باعث از بین رفتن قابلیت بازتاب آینه نشود. در بعضی دیگر از تلسکوپ‌ها از نقره استفاده می‌شود سپس روی آن پوششی قرار می‌گیرد که اکسیده نشود. روش کارکرد این تلسکوپ‌های نیوتونی بدین صورت است: ابتدا پرتوها وارد تلسکوپ می‌شوند، سپس توسط آینه مقعر اصلی به نزدیکی دهانه تلسکوپ باز می‌گردند، و از آنجا توسط یک آینه یا منشور به سمت چشمی تلسکوپ بازتابیده می‌شوند. این تلسکوپ‌ها عموما قیمت مناسبی نسبت به نوع‌های دیگر دارند، و استفاده زیادی از آن‌ها بخصوص در نجوم آماتوری می‌شود. تلسکوپ‌های نیوتونی عموما طول بلندی دارند، همچنین پس از مدتی نیاز به تمیز کردن آینه، و پس از آن بسته به کیفیت روکش آلومینیوم آینه، نیاز به تجدید روکش دارند.

تلسکوپ کاسگرین

 

تلسکوپ‌های نیوتنی عموما بلند هستند، و هنگامی که اندازه آینه اصلی آنها بزرگتر می‌شود، طول تلسکوپ بسیار زیاد می‌شود. برای حل این مشکل از روشی به نام کاسگرین استفاده می‌شود. در این روش، مرکز آینه اصلی تلسکوپ توسط تکنولوژی خاصی سوراخ شده، و چشمی در پشت تلسکوپ قرار می‌گیرد. همچنین آینه یا منشور جلوی تلسکوپ که پرتوهای نور را به سمت بدنه، یه چشمی هدایت می‌کرد، اکنون تنها پرتوها را به صورت مستقیم به آینه اصلی بازتاب می‌کند. در این روش به دلیل اینکه پرتوها طول تلسکوپ را دوبار طی می‌کنند، طول تلسکوپ به نصف کاهش می‌یابد. از روش کاسگرین در لنزهای آینه‌ای دوربین‌ها نیز استفاده می‌شود.

تیغه اشمیت

در بسیاری از تلسکوپ‌های امروزی، برای رفع مشکلات و خطاهای نوری که بخاطر نوع تراش آینه بوجود می‌آید، در دهانه تلسکوپ تیغه باریکی به نام تیغه اشمیت قرار می‌گیرد که کار تصحیح این خطا را بر عهده دارد و بر اساس تراش و خطای آینه ساخته می‌شود.

طرح نور شناختی تلسکوپ (کاسگرین)

آینه در انتهای تحتانی لوله سوار می شود. نور بازتاب تصویر را در وسط اشعه ورودی تشکیل می دهند. برای آنکه بتوان این تصویر را مشاهده کرد باید آن را نقل مکان داد. معمولاً این کار به یکی از دو راه که به وسیله نیوتون و همصر فرانسویش کاسگرن ابداع شده اند انجام می شود.

در روش نیوتون اشعه همگرای نور پیش از رسیدن به صفحه کانونی بوسیله آینه ای تخت قطع می شود. این اینه اشعه را از بدنه لوله به چشمی هدایت می کند. در پاره ای موارد به جای آینه، منشور منعکس کننده به کار می رود.

در روش کاسگرن آینه ای کوژ کار منحرف کردن نور را انجام می دهد . اشعه همگرا توسط آینه ای کوژ قطع می شود و از سوراخی که در شی ایجاد شده به کانون آورده می شود یکی از امتیازات این روش قابلیت انعطاف در فاصله کانونی شیئ است. چون مجموعه کاملی از آینه های کوژ به همراه شیئ به کار می رود فواصل کانونی متعددی در اختیار ما قرار می گیرد. به
برخی از منعکس کننده ها هم به سیستم نیوتونی و هم به سیستم کاسگرن مجهز است.

آینه یا منشور کوچک لاجرم مانع قسمتی از نور ورودی می شود. این کاهش نور، نسبتاً کوچک است و کسر بسیار کوچکی از کل نوری را که بر شیئ می تابد تشکیل می دهد. این مانع را نمی توان در چشمی دید و همانطور که می توان حدس زد مزاحم تصویر نمی شود.

 

 

تلسکوپ اشمیت-کاسگرین

تلسکوپ اشمیت-کاسگرین به تلسکوپی گفته می‌شود که از هر دو فن‌آوری کاسگرین و تیغه اشمیت در آن استفاده شده باشد. این روش عموما برای تلسکوپ‌های 8 اینچ به بالا به کار می‌رود.

 تلسکوپ های شکستی_بازتابی:

این تلسکوپ ها در واقع همان تلسکوپ های بازتابی می باشند با این تفاوت که در ساخت این گونه تلسکوپ ها وسایلی به کار برده اند تا بتوان آیینه کروی را طوری بکار برد که به آیینه سهموی احتیاجی نباشد .

مزیت عمده استفاده از این تلسکوپ ها دید بالا و کوتاه بودن طول لوله تلسکوپ می باشد و عیب عمده این تلسکوپ ها قیمت بالا و عدم امکان ساخت تیغه تصحیح کننده برای آماتورها می باشد.

اگر با خواندن مطالب بالا علاقه مند به خرید یک تلسکوپ شده اید حتما ادامه این مطلب را بخوانید.

تلسکوپ رادیویی

 

آنتنهای غول پیکری به شکل بشقاب هستند که علامتهای رادیویی را در کانون اصلی خود متمرکز می‌کنند. در این کانون ، یک آشکارساز رادیویی قرار دارد. با استفاده از تلسکوپ رادیویی ، اندازه گیری شدت امواج رادیویی حاصل از کهکشانها امکان پذیر است. در تلسکوپ رادیویی ، یک آنتن به شکل بشقاب ، امواج را کانونی می‌کند و به گیرنده می‌فرستد. امواج پس از تحلیل در کامپیوتر ، بر روی کاغذ رسم می‌شوند. اخترشناسان با پیوند چندین تلسکوپ رادیویی به هم ، یک دوربین رادیویی درست می‌کنند و نقشه مناطق نشر کننده موج رادیویی را در آسمان بدست می‌آورند. به کمک تلسکوپ رادیویی نه تنها به هنگام شب ، بلکه در روز نیز می‌توان به اخترشناسی پرداخت.

تلسکوپ اشعه ایکس

در بالای جو ، تلسکوپهای دیگری زمین را دور می‌زنند، که مخصوص پرتوهای X و فرابنفش هستند. آنها برای تشریح منظره آسمان در پرتوهای X و فرابنفش ، یافته‌های خود را به صورت پیامهای رادیویی به زمین می‌فرستند.

 

 تلسکوپ فضایی Space telescope

ایده ساخت و قرار دادن تلسکوپی در ورای جو زمین به اواسط قرن بیستم بر می گردد.

در سال 1923 هرمان ابرت، که یکی از بزرگان صنایع موشکی آلمان، در مقاله ای به امکان قرارگیری تلسکوپی در مدار، توسط موشک اشاره کرد. در سال 1946 دانشمند دیگری بنام لیمان اسپیتزر، به بررسی مزایای بهره گیری از تلسکوپی در آنسوی اتمسفر آشفته زمین پرداخت. لیمان وجود گازها و گرد و غبار موجود در جو زمین را عامل افت کیفی تصاویر بدست آمده از اجرام آسمانی می دانست. در سالهای 1960 تا 1970 میلادی دانشمندان بر لزوم بهره گیری از تلسکوپی بزرگ در خارج از جو زمبن توافق داشتند ولی سفینه ای که بتواند تلسکوپی بزرگ و کار آمد را در مدار قرار دهد، وجود نداشت.
با ساخته شدن شاتل فضایی و امکان حمل محموله های بزرگ پروژه ساخت تلسکوپ فضایی سرعت گرفته و سر انجام در سال 1985 یک عدد تلسکوپ فضایی توسط ناسا آماده قرارگیری در مدار بود. بعدها این ابزار پیچیده و دقیق بیاد منجم بزرگ آمریکایی ادوین هابل،  تلسکوپ فضایی هابل نام گرفت اما هابل قدری بد شانس بود و انفجار فضاپیمای چالنجر در زمستان 1986 میلادی سببی برای به تعطیلی کشیدن پروازهای فضایی شاتلهای امریکا شد که تا سال 1990  میلادی به درازا کشید.

تا سال 1990 که مشکلات حمل تلسکوپ فضایی برطرف می گشت، از آخرین تکنولوژی ها، برای به روز آوری و ارتقا ابزارهای دقیق تلسکوپ فضایی استفاده شد. از جمله سلولهای خورشیدی، کامپیوترها و ابزار های مخابراتی و هدایت آن ارتقا یافت و آزمایشهای بسیاری برای اطمینان از صحت کارکرد تلسکوپ فضایی به عمل آمد

.

از دیگر تلسکوپهای فضایی می توان به تلسکوپهای  چاندرا  اسپایتزر کامپتون و نیوتن اشاره کرد.ساخت یکی از بزرگترین تلسکوپهای فضایی با نام جیمز وب از برنامه های آینده ناسا می باشد.

وسایل ضروری برای تلسکوپ نیوتنی:

1 - آیینه اصلی: وظیفه این قطعه جمع کردن نور از اجرام آسمانی و بازتاب آن می باشد. می توانید آن را خودتان بتراشید و یا خریداری نمایید.

2 - نگهدارنده آیینه اصلی : این قطعه آیینه اصلی را در خود مهار می کند و با پیچ هایی که در پشت آن نصب شده می توان تلسکوپ را همخط نمود.

3-  آیینه ثانویه: کار اصلی این قطعه انعکاس نور بازتاب شده از آیینه اصلی، به کنار لوله است .

4- نگهدارنده آیینه ثانویه : این قطعه آیینه ثانویه را در خود مهار می کند و با پیچ هایی که در پشت آن نصب شده می توان تلسکوپ را همخط نمود.

مشخصه اصلی یک تلسکوپ گشودگی آن است.

5- چشمی: همان طور که از نام آن مشخص است وظیفه این وسیله جمع آوری پرتو های نور منعکس شده و ارسال آن به چشم است .

6- تنظیم کننده چشمی : با این قطعه می توان چشمی را عقب جلو کرد و با آن واضح ترین تصویر را برای چشم خود بدست آورد.

7- لوله: تمامی قطعاتی که در بالا ذکر شد در لوله قرار می گیرد .

8 - مقر: وظیفه نگهداری و مهار لوله را بر عهده دارد و می توان با آن جهت لوله را تنظیم نمود ؛ مقر می تواند از نوع سمت ارتفاعی یا استوایی باشد.

9 - پایه: مقر به همراه لوله بر روی پایه ثابت می شود. یک پایه خوب باید محکم و بدون لرزش باشد .

 

وسایل اختیاری برای یک تلسکوپ:

1- دوربین جوینده و و نگهدارنده آن : یک دوربین کوچک که به موازات لوله تلسکوپ نصب شده است ، جستجوی اجرام را بسیار ساده می کند.

2- نگهدارنده دوربین عکاسی : این وسیله دوربین عکاسی را به تنظیم کننده وصل می کند و با آن می توان به عکاسی از اجرام آسمانی پرداخت . بسته به نوع دوربین نگهدارنده های مختلفی استفاده می شوند.

3- درپوش لوله: وسیله است که بر سر لوله تلسکوپ قرار می گیرد و مانع ورود گرد و خاک به درون تلسکوپ می شود.

4- فیلترها: فیلترهایی که به چشمی یا سر لوله تلسکوپ وصل و برای مقاصد مختلفی استفاده می شوند. مثلا : فیلتر ماه،فیلتر خورشیدی،فیلتر سحابی و…

 

تلسکوپ ها را به دو شیوه اصلی می توان مستقر نمود:

استقرار سمت- ارتفاعی یا افقی

استقرار استوائی یا قطبی

هر کدام از این نوع استقرارها دارای کاربردهای مختلف و نیز انواع مدلها می باشند. در استقرار نوع افقی سه پایه ساده و با درجات سمت و ارتفاع کار می کند ولی در نوع قطبی سه پایه پیچیده تر و سنگین تر میشود و با درجات بعد و میل کار می کند.

منابع:  akhtarnama.comو academist.ir و haftaseman.ir و cloudysky.ir و tebyan.net و r ngdir.i