عصر حکومت امام زمان  - علیه السلام -

فصل اول:

مقدمات تشکیل حکومت حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف)

زمانی که ظلم وبی عدالتی عرصه زمین را فرا گرفته وپشت انسانیت زیر این همه بار ومصیبت خم گشته است، هنوز در بین امتها وملتها سو سوی امیدی وجود دارد که مصلحی می آید وآنها را نجات می دهد. وآن زمانیست که مستکبران جهان موج نا امنی وجنگ را گسترش ، وبی دینی را در همه جا رواج داده اند. به طوریکه از پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) نقل شده که می‌فرمایند:

«زمین چنان آکنده از ستم وبی داد می شود که کسی جرات ندارد خدا را بخواند»[1]

و نیز می‌فرمایند:


واین مطلب بدین معناست که بحران آخر الزمان حتی سرزمینهای اسلام را رها نمی کند ومسلمانان را حتی در خانه های خویش راحت نمی گذارد. تا این‌که جنگ‌ها و درگیری‌ها به سرزمین‌های حجاز می‌رسد و به ظاهر مسلمان‌های حجاز بر سر قدرت با هم به نبرد می‌پردازند . ورود بحران حکومت در سرزمین حجاز مقدمه‌ای از مقدمات ظهور است.



1-1- بحران حکومت در حجاز

مهمترین بحران در سرزمینهای اسلامی ، بحران در سرزمین‌های حجاز است که تاثیر بسزایی بر کل عالم اسلام دارد. مخصوصا اینکه روایات، عدم حقانیت حکومتهای آن زمان را در حجاز اثبات می کند واین خود نور امیدی است برای مظلومان آن سرزمین ومنتظران عدالت در سرزمینهای دیگر، چنانچه در حدیثی از امام صادق (علیه‌السلام) وضعیت حکومت حجاز در دوره نزدیک ظهور چنین بیان می شود:

«من یضمن لی موت عبد الله اضمن له القائم ثم قال : اذا مات عبد الله لم یجتمع الناس بعده علی احد ولم یتناه هذا الامر دون صاحبکم انشاء الله ویذهب ملک السنین ویسیر ملک الشهور والایام. فقلت : یطول ذلک ؟ قال: کلا؛

هر کس مرگ عبدالله را برای من تضمین کند من ظهور قائم را برای او ضمانت می کنم . سپس فرمود: وقتی عبد الله در گذشت مردم بعد از او با کسی برای حکومت توافق نمی کنند این اختلاف ودر گیری به خواست خدا تا ظهور صاحب الامر ادامه می یابد وفرمانرواییهای چند ساله پایان یافته وحکومت چند ماه وچندین روزه فرا میرسد . سوال کردم آیا این ماجرا بطول می انجامد ؟ فرمود: هرگز.»[3]


یکی از مقدمات مهم ظهور حضرت مهدی (علیه‌السلام) پیدایش خلأ سیاسی وکشمکش بر سر فرمانروایی در سرزمین حجاز است. واین کشمکش با مرگ پادشاه ویا خلیفه ای رخ می دهد که برخی از روایات وی را «عبد الله» می نامند!

ظاهراً در زمان این پادشاه امنیت ظاهری وجود داشته ولی در باطن وضع بر مردم مخصوصا آل محمد (صلی الله علیه و آله) بسیار گران بوده بطوریکه مردم بعد از او دیگر حاضر نیستند زیر بار حاکم وپادشاهی بروند از این رو سلطه و خفقان قبلی را کاملاً مطرود می‌کنند . یعنی با وجودی که حکومت در بحران قرار می گیرد ولی مردم وضع مناسب تری نسبت به گذشته خواهند داشت.

امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند: «زمانی که مردم در سرزمین عرفات در حال وقوف باشند سواری بر شتری سبک سیر به آنجا وارد می شود مرگ خلیفه را خبر می دهد وبا مرگ او فرج آل محمد (صلی الله علیه و آله) وگشایش کار تمام مردم فرا می رسد» .[4]


شاید منظور از شتر سبک سیر، وسایل پستی بسیار سریع باشد که نشان می دهد این خبر بسیار مهم است وخیلی زود به اطلاع همگان می رسد.


2-1- اولین حضور علنی حضرت مهدی(علیه‌السلام)

بحران موجود در حجاز، حکومت‌های فعلی را چنان تضعیف می کند که حضرت مهدی(علیه ‌السلام) می تواند نهضت خویش را به آسانی شروع کند . چه محلی برای شروع مناسب است؟ سرزمین مکه در آن موقع پر از مخالفین اهل بیت(علیهم‌السلام) است وحتی کسانی که بر سر حکومت نزاع وکشمکش دارند مقصد اصلی شان مکه است. پس آن‌جا نمی‌تواند محل مناسبی برای شروع باشد. باید جایی باشد که اولاً: شیعیان وحامیان وی وجود داشته باشند وثانیا: از لحاظ استراتژیکی محل مناسبی برای اعلام حضور باشد، یعنی هم دور افتاده وغیر قابل دسترس نباشد وهم دارای اهمیت برای جهان اسلام باشد.

مدینه، شهر رسول الله (صلی الله علیه و آله وسلم) واجد تمام شرایط است. از مدینه شروع می کند ، وشیعیان را آگاه می کند وخبر کم کم به بیرون راه پیدا می کند .

حکومت ضعیف فعلی، خود را از مقابله با امام زمان (علیه‌السلام) آنهم در چنین مکانی ، حرم جدش رسول الله (صلی الله علیه و آله) عاجز می بیند ودست به دامن دولتهای بزرگتر می شود کاری که معمولا دولتهای ضعیف ودست نشانده انجام می دهند.

اما دولتهای بزرگتر چه می کنند؟ مثل همیشه بدون دخالت مستقیم، یکی از مهره های خود را مسلح کرده به سمت حجاز می‌فرستند؟ و او کسی جز سفیانی نیست، فرزند ابو سفیان فرزند هند جگر خوار .

امیر المومنین (علیه السلام): می‌فرمایند:



اما چگونه است که دولتهای بزرگ چنین کسی را که از خود اعراب است برای مبارزه انتخاب می کنند؟

در کتاب غیبت شیخ طوسی(ره) از بشر بن غالب که از اصحاب امیر المومنین (علیه‌السلام) است چنین روایت شده:



از این حدیث نتیجه می‌گیریم که سفیانی فرهنگ وآموزش غربی دارد وچه بسا همانجا رشد ونمو کرده باشد. پر واضح است که مراد از رومیان، سرزمینهای غرب است که دین مسیحیت دارند که در آن زمان امپراطوری روم هم شامل همه آن کشور ها بوده است. یعنی سفیانی به عنوان مزدور غرب عمل می کند.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
[1]- بحار الانوار، علامه مجلسی :51/68
[2]- بحار الانوار: 52/124
[3]- غیبت طوسی: ص 447
[4]- بحار الانوار : 52/240
[5]- بحار الانوار: 52/205
[6]- غیبت طوسی: ص46

لشگر سفیانی به سمت مدینه حرکت می کند


امام باقر (علیه‌السلام) می‌فرمایند: «سفیانی وهمراهان وی ظاهر می شوند و او هیچ غم واندیشه ای جز غلبه بر خاندان پیامبر(علیهم‌السلام) وپیروان آنها ندارد

وسفیانی گروهی را رهسپار مدینه می کند وآنها مردی را در آنجا به قتل می رسانند ومهدی(علیه‌السلام) و منصور از آنجا می‌گریزند و آل پیامبر(علیهم‌السلام) از

کوچک و بزرگ دستگیر می شوند کسی باقی نمی ماند مگر اینکه دستگیر وزندانی می شود سپاه سفیانی به جستجوی آن دو مرد می پردازد ومهدی بنا به روش

موسی وبا اضطراب بیرون می‌آید تا آنکه وارد مکه می شود».[7]



3-1- حضرت مهدی(علیه‌السلام) در مکه

1-3-1-. اولین نشانه ظهور

« وَلَوْ تَرَى إِذْ فَزِعُوا فَلَا فَوْتَ وَأُخِذُوا مِن مَّکَانٍ قَرِیبٍ ؛

از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در مورد این آیه نقل شده که: «منظور لشگریان سفیانی هستند که از مدینه به سمت مکه خروج می‌کنند و در بین راه در صحرای بیداء زمین، آن‌ها را به درون خود می‌کشاند».[9]


لشگریان فرستاده شده توسط سفیانی به تعقیب حضرت مهدی(علیه‌السلام) به طرف مکه حرکت می کنند وخود خبر ندارند که گرفتار وعده قطعی خداوند می شوند که این وعده چیزی جز این نیست که زمین شکافته می‌شود و آن‌ها را به کام خود فرو میبرد.



2-3-1- دومین نشانه ظهور

« إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَیْهِم مِّن السَّمَاء آیَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِینَ ؛

بعد از فرو رفتن لشکر سفیانی نوبت به ندای آسمانی می رسد که اینهم از نشانه‌های قطعی ظهور است. که این ندا را همه مردم جهان هر کسی به زبان خودش می‌شنود وصدایی پر طنین که خواب غافلان را از هم بپاشد به ناچار این سوال بر سر زبانها می افتد که مهدی کیست؟ چه می خواهد؟ الان کجاست؟ ...


امام صادق علیه السلام: «منادی از آسمان نام صاحب این امر را بانگ می زند که فرمانروایی از آن فلانی فرزند فلان است پس کشتار برای چیست؟»[11]


ونیز آن حضرت فرمود: «دو صیحه رخ می دهد: "یکی در آغاز شب ودیگری در پایان شب دوم" .

هشام بن سالم گوید: پرسیدم چگونه است؟ فرمود: «صیحه ای از آسمان است وصیحه دیگر از سوی ابلیس» .

پرسیدم:چگونه ؟ این یکی از دیگری باز شناخته میشود؟ فرمود: «کسی که به آن گوش فرا دهد پیش از آنکه بوجود آید آنرا تشخیص می دهد.»[12]