انواع تلسکوپ

تلسکوپ گالیله‌ای ( شکستی )

بزرگنماییدر این تلسکوپ‌ها بر اساس یک عدسی که در جلوی دهنه تلسکوپ قرار دارد انجاممی‌گیرید و روش استفاده شده در آنها مانند دوربین‌های دوچشمی معمولی است. هزینه این تلسکوپ‌ها در سطوح حرفه‌ای عموما بسیار بیشتر از مدل‌های دیگراست، و کلفیت بهتری را نیز ارایه می‌کنند.

تلسکوپ نیوتنی ( بازتابی )

بزرگنماییدر این تلسکوپ‌ها بر اساس یک آینه مقعر انجام می‌شود که روی آن پوششی ازآلومینیوم دارد. پوشش آلومینیومی باعث می‌شود که اکسیده شدن آن باعث ازبین رفتن قابلیت بازتاب آینه نشود. در بعضی دیگر از تلسکوپ‌ها از نقرهاستفاده می‌شود سپس روی آن پوششی قرار می‌گیرد که اکسیده نشود. روش کارکرداین تلسکوپ‌های نیوتونی بدین صورت است: ابتدا پرتوها وارد تلسکوپ می‌شوند،سپس توسط آینه مقعر اصلی به نزدیکی دهانه تلسکوپ باز می‌گردند، و از آنجاتوسط یک آینه یا منشور به سمت چشمی تلسکوپ بازتابیده می‌شوند. اینتلسکوپ‌ها عموما قیمت مناسبی نسبت به نوع‌های دیگر دارند، و استفاده زیادیاز آن‌ها بخصوص در نجوم آماتوری می‌شود. تلسکوپ‌های نیوتونی عموما طولبلندی دارند، همچنین پس از مدتی نیاز به تمیز کردن آینه، و پس از آن بستهبه کیفیت روکش آلومینیوم آینه، نیاز به تجدید روکش دارند.

تلسکوپ کاسگرین

تلسکوپ‌هاینیوتنی عموما بلند هستند، و هنگامی که اندازه آینه اصلی آنها بزرگترمی‌شود، طول تلسکوپ بسیار زیاد می‌شود. برای حل این مشکل از روشی به نامکاسگرین استفاده می‌شود. در این روش، مرکز آینه اصلی تلسکوپ توسط تکنولوژیخاصی سوراخ شده، و چشمی در پشت تلسکوپ قرار می‌گیرد. همچنین آینه یا منشورجلوی تلسکوپ که پرتوهای نور را به سمت بدنه، یه چشمی هدایت می‌کرد، اکنونتنها پرتوها را به صورت مستقیم به آینه اصلی بازتاب می‌کند. در این روش بهدلیل اینکه پرتوها طول تلسکوپ را دوبار طی می‌کنند، طول تلسکوپ به نصفکاهش می‌یابد. از روش کاسگرین در لنزهای آینه‌ای دوربین‌ها نیز استفادهمی‌شود.

تیغه اشمیت

در بسیاری از تلسکوپ‌هایامروزی، برای رفع مشکلات و خطاهای نوری که بخاطر نوع تراش آینه بوجودمی‌آید، در دهانه تلسکوپ تیغه باریکی به نام تیغه اشمیت قرار می‌گیرد کهکار تصحیح این خطا را بر عهده دارد و بر اساس تراش و خطای آینه ساختهمی‌شود.

طرح نور شناختی تلسکوپ (کاسگرین)

آینه در انتهای تحتانی لوله سوار می شود. نور بازتاب تصویر را در وسط اشعه ورودی تشکیل می دهند. برای آنکه بتوان این تصویر را مشاهده کرد باید آن را نقل مکان داد. معمولاً این کار به یکی از دو راه که به وسیله نیوتون و همصر فرانسویش کاسگرن ابداع شده اند انجام می شود.

در روش نیوتون اشعه همگرای نور پیش از رسیدن به صفحه کانونی بوسیله آینه ای تخت قطع می شود. این اینه اشعه را از بدنه لوله به چشمی هدایت می کند. در پاره ای موارد به جای آینه، منشور منعکس کننده به کار می رود.

در روش کاسگرن آینه ای کوژ کار منحرف کردن نور را انجام می دهد . اشعه همگرا توسط آینه ای کوژ قطع می شود و از سوراخی که در شی ایجاد شده به کانون آورده می شود یکی از امتیازات این روش قابلیت انعطاف در فاصله کانونی شیئ است. چون مجموعه کاملی از آینه های کوژ به همراه شیئ به کار می رود فواصل کانونی متعددی در اختیار ما قرار می گیرد. به
برخی از منعکس کننده ها هم به سیستم نیوتونی و هم به سیستم کاسگرن مجهز است.

آینه یا منشور کوچک لاجرم مانع قسمتی از نور ورودی می شود. این کاهش نور، نسبتاً کوچک است و کسر بسیار کوچکی از کل نوری را که بر شیئ می تابد تشکیل می دهد. این مانع را نمی توان در چشمی دید و همانطور که می توان حدس زد مزاحم تصویر نمی شود.

تلسکوپ اشمیت-کاسگرین

تلسکوپاشمیت-کاسگرین به تلسکوپی گفته می‌شود که از هر دو فن‌آوری کاسگرین و تیغهاشمیت در آن استفاده شده باشد. این روش عموما برای تلسکوپ‌های 8 اینچ بهبالا به کار می‌رود.

 تلسکوپ های شکستی_بازتابی:

اینتلسکوپ ها در واقع همان تلسکوپ های بازتابی می باشند با این تفاوت که درساخت این گونه تلسکوپ ها وسایلی به کار برده اند تا بتوان آیینه کروی راطوری بکار برد که به آیینه سهموی احتیاجی نباشد .

مزیت عمدهاستفاده از این تلسکوپ ها دید بالا و کوتاه بودن طول لوله تلسکوپ می باشدو عیب عمده این تلسکوپ ها قیمت بالا و عدم امکان ساخت تیغه تصحیح کنندهبرای آماتورها می باشد.

اگر با خواندن مطالب بالا علاقه مند به خرید یک تلسکوپ شده اید حتما ادامه این مطلب را بخوانید.

تلسکوپ رادیویی

آنتنهای غول پیکری به شکل بشقاب هستند کهعلامتهای رادیوییرا در کانون اصلی خود متمرکز می‌کنند. در این کانون ، یکآشکارساز رادیوییقرار دارد. با استفاده از تلسکوپ رادیویی ، اندازه گیری شدت امواج رادیوییحاصل از کهکشانها امکان پذیر است. در تلسکوپ رادیویی ، یک آنتن به شکلبشقاب ، امواج را کانونی می‌کند و به گیرنده می‌فرستد. امواج پس از تحلیلدر کامپیوتر ، بر روی کاغذ رسم می‌شوند. اخترشناسان با پیوند چندین تلسکوپرادیویی به هم ، یکدوربین رادیوییدرست می‌کنند و نقشه مناطق نشر کننده موج رادیویی را در آسمان بدستمی‌آورند. به کمک تلسکوپ رادیویی نه تنها به هنگام شب ، بلکه در روز نیزمی‌توان به اخترشناسی پرداخت.

تلسکوپ اشعه ایکس

در بالایجو، تلسکوپهای دیگری زمین را دور می‌زنند، که مخصوصپرتوهای X وفرابنفشهستند. آنها برای تشریح منظره آسمان در پرتوهای X و فرابنفش ، یافته‌های خود را به صورت پیامهای رادیویی به زمین می‌فرستند.

 تلسکوپ فضایی Space telescope

ایده ساخت و قرار دادن تلسکوپی در ورای جو زمین به اواسط قرن بیستم بر می گردد.

در سال 1923 هرمان ابرت، که یکی از بزرگان صنایع موشکی آلمان،در مقاله ای به امکان قرارگیری تلسکوپی در مدار، توسط موشک اشاره کرد. در سال 1946دانشمند دیگری بنام لیمان اسپیتزر، به بررسی مزایای بهره گیری از تلسکوپی در آنسویاتمسفر آشفته زمین پرداخت. لیمان وجود گازها و گرد و غبار موجود در جو زمین را عاملافت کیفی تصاویر بدست آمده از اجرام آسمانی می دانست. در سالهای 1960 تا 1970میلادی دانشمندان بر لزوم بهره گیری از تلسکوپی بزرگ در خارج از جو زمبن توافقداشتند ولی سفینه ای که بتواند تلسکوپی بزرگ و کار آمد را در مدار قرار دهد، وجودنداشت.
با ساخته شدن شاتل فضایی و امکان حمل محموله های بزرگ پروژه ساختتلسکوپ فضایی سرعت گرفته و سر انجام در سال 1985 یک عدد تلسکوپ فضایی توسط ناساآماده قرارگیری در مدار بود. بعدها این ابزار پیچیده و دقیق بیاد منجم بزرگآمریکاییادوین هابل،  تلسکوپ فضایی هابل نام گرفتاما هابل قدری بد شانس بود و انفجارفضاپیمای چالنجردر زمستان 1986 میلادی سببی برای به تعطیلی کشیدن پروازهای فضاییشاتلهای امریکا شد که تا سال 1990  میلادی به درازا کشید.

تا سال 1990 که مشکلات حمل تلسکوپ فضاییبرطرف می گشت، از آخرین تکنولوژی ها، برای به روز آوری و ارتقا ابزارهای دقیقتلسکوپ فضایی استفاده شد. از جمله سلولهای خورشیدی، کامپیوترها و ابزار هایمخابراتی و هدایت آن ارتقا یافت و آزمایشهای بسیاری برای اطمینان از صحت کارکردتلسکوپ فضایی به عمل آمد

.

از دیگر تلسکوپهای فضایی می توان به تلسکوپهای چاندرا اسپایتزرکامپتون ونیوتناشاره کرد.ساخت یکی از بزرگترین تلسکوپهای فضایی با نامجیمز وباز برنامه های آینده ناسامی باشد